terug kijken

Aan het eind van een verblijf van 2 weken in Roemenië met 11 tieners halen Jolanda en Sjef herinneringen op. Wat is er veel gebeurd de afgelopen weken, de tieners hebben hard gewerkt, veel meegemaakt en veel geleerd.
Het werk bij Frank, het Discipelschapshuis en de op de kampground was inspirerend, vermoeiend en onbekende talenten werden aangesproken. We hebben veel werkzaamheden afgemaakt en nog enkele opgestart voor de komende groepen.
Het kinderprogramma op de vuilnisbelt gaf veel voldoening, maar liet ook zien hoe groot de verschillen zijn. Wij Nederlanders die wonen in goede woningen, hebben voldoende te eten en veel kleren. Over het algemeen hebben we een overvloed aan van alles. Terwijl de mensen op de vuilnisbelt moeten zien te overleven met heel weinig. 1 stel kleren, klein huisje, buiten koken op hout, geen stromend water, toilet een houten poephuis, en elke dag de vraag hebben we eten.
Het kinderprogramma werd bezocht door minimaal 60 kinderen in de leeftijd van 1 jaar tot 14 jaar, ook kwamen tienermoeders mee omdat ze wisten dat ze aan het eind een 2 belegde boterhammen kregen. De DADO tieners hebben de kinderen goed kunnen vermaken tijdens het uurtje dat we daar waren. Door de herrie en de hitte was het zeer vermoeiend maar de lachende vuile gezichtjes maakten veel goed.
Wij hebbende DADO jongeren zien groeien in hun persoonlijke ontwikkeling. Ouders jullie kinderen zijn veranderd de laatste 2 weken.
Matthijs: de observator, springt bij waar nodig, wacht rustig af en luistert goed, geen fan van een grote groep herrie makende kinderen. Wel goed werk op het dak en ook het dakje boven de nieuwe douches was een specialiteit van hem. Een held in de keuken, de appeltaart en alle keren dat hij spontaan hielp met koken en afwassen. Ook het jarig zijn op vakantie heeft hij netjes doostaan.
Rutger: de clown, een gozer met spierballen die hard kan werken als hij duidelijke instructie krijgt, maar je moet wel blijven controleren of hij nog steeds op de werkplek is want hij houdt van dollen. De eerste week veel moe maar na de verhuizing van zijn matras naar de woonkamer kon hij (en de rest van de mannenkamer) beter slapen. Betonmolens vullen met 7 scheppen zand en 2 cement en een schutting plaatsen heeft hij snel geleerd. Met Jolanda heeft hij een speciale band opgebouwd maar of die daar echt vrolijk van wordt?
Gerrit: de alleskunner. Staat voor iedereen klaar, helpt waar nodig is en heeft Janos goed geholpen omdat hij zonder uitleg veel dingen automatisch oppakt. Wel stiekem zonder rijbewijs in de auto gereden en dat terwijl er geen gebroken benen bij de leiding waren geconstateerd. Maar denkt hij ook aan zich zelf?
Joost: volhouder. Na een lastige start met vaak Ja maar… draaide Joost om tot een gezellige vent die klaar stond om te helpen bij de afwas en mee deed met een spelletje AMAI. Beton sjouwen en de werkplaats reorganiseren samen met Sjef. Ook de oude stelling aan de achterkant van het huis is grotendeels door Joost gesloopt. Veel geleerd in deze weken.
Ton: de navigator, wist met behulp van Google maps altijd op de plek van bestemming te komen, daar kan Sjef nog wel wat van leren. Een precisiewerker die als jongste de anderen ook kon aansturen, zagen, spijkeren, nieten, sjouwen, graven en niet stoppen terwijl de rest al met lunchpauze is begonnen. Met zijn mimiek kon hij goed met kinderen omgaan op Pata Rât.
Emma: de stille kracht, kan goed met de verfkwast en waterpas overweg, heeft leren decoupeerzagen en was niet vies van werk op grote hoogte. De migraine was haar grootste tegenstander maar na een hoop pillen en een dutje in de keet toch weer gewoon verder met het werk. Het kinderwerk was dan wel eens te heftig, maar brood bijsmeren was dan een dankbare taak. Ze heeft spontaan haar muzikale talenten laten horen in “onze” kerkdienst. WAUW.

Lotte: de fotograaf, ziet veel gebeuren en heeft zo haar technieken om mensen aan te sturen. Het dak, de lambrisering en het laminaat zaten o.a. in Lottes takenpakket. Tussen de werkzaamheden door regelmatig alles vastleggen met de camera en de sociale contacten op peil houden. Tijdens het tienerprogramma stond Lotte vaak op om via gebaren en voordoen uit te leggen wat de bedoeling van een opdracht was.
Daniël: de afspraakbewaker, heeft in deze 2 weken regelmatig ervaren dat regels geschonden worden, zeker in een land als Roemenië. Een precisie schilder, schoonmaker en kruiwagens met beton rijden. Dan wel iedere keer bij houden hoeveel kruiwagens we al hebben gestort. De bewegingen van de kinderliedjes op Pata Rât had hij snel door en deed altijd mee.
Nadine: de kindervriend, naast dakwerk, bedden schilderen, beton afstrijken en het achterhuis in de verf zetten heeft Nadine gepast op de kleine Rachel. Ook had ze een zwak voor de kleintjes van Pata Rât en de kleintjes ook voor haar. Soms was het werk op de bouw wat zwaar maar in de “sauna” met de vuilnisbeltkindjes leefde Nadine weer helemaal op.
Naomi: de commentator, heeft veel werk verzet, op het dak tot aan het randje, met verven, sjouwen. Met de kinderen van Pata Rât weet ze ook wel raad. Totdat een van de dames die en oogje Thomas heeft denkt dat Naomi haar concurrent is. Zij deed echt heel lelijk en dan ben je blij als het programma is afgelopen. Het eten, wat anderen gekookt hadden viel bij haar niet altijd in de smaak. Maar de Mexicaanse bonenschotel, samen gemaakt met Nadine was voortreffelijk.
Thomas: de zonaanbidder, Het dak bewerken, de gaten in de schutting boren, een schutting plaatsen en verven, als hij die zijn shirt maar uit mocht dan was het goed. Maar niet bij de fruitboom want na 3x achter elkaar door een wesp gestoken te zijn heb je daar geen zin meer in. De meiden op Pata Rât zagen in deze mister wel een toekomstige echtgenoot maar dat kon niet want gelukkig hing hij iedere dag een uur te facetimen met het thuisfront. Hij stond er zelfs een uur eerder voor op.